کد مطلب:97362 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126
«ایاك و الدماء و سفكها بغیر حلها، فانه لیس شی ء ادعی لنقمه و لا اعظم لتبعه و لا احری بزوال نعمه و انقطاع مده، من سفك الدماء بغیر حقها»: «مالك! تو و خونها! و خونریزی بناحق!!، كه هیچ چیزی در ایجاد نقمت و تیره روزی و بازتاب های زیانبار و زوال نعمت و انقطاع مدت حكومت، بیش از خونریزی بناحق موثر نیست». «والله سبحانه مبتدی ء بالحكم بین العباد فیما تسافكوا من الدماء یوم القیامه»: «خداوند در روز قیامت نخستین چیزی كه درباره ی آن حكم [صفحه 140] می كند مساله ی خونریزی است». «فلا تقوین سلطانك بسفك دم حرام، فان ذلك مما یضعفه و یوهنه بل یزیله و ینقله»: «بنابراین «ای مالك» حتما حكومت خود را با ریختن خونی كه حرام است، تقویت نكن، كه این عمل- نه تنها حكومتت را تقویت نمی كند بلكه آن را تضعیف می نماید، و بلكه آن را نابود می كند و به دیگران انتقال می دهد».[1]. [صفحه 142]
در نهج البلاغه نامه 53، امام ضمن توصیه های خویش به مالك اشتر فرماندار مصر می فرماید:
صفحه 140، 142.